ระดับเสียงที่เป็นอันตราย

             หูของมนุษย์เริ่มพัฒนาขึ้นเพื่อตรวจจับเสียงกระซิบและเสียงกระหึ่มเบา ๆ ที่มีความดัง 10 เดซิเบล ในป่าที่เงียบสงบซึ่งอาจเตือนถึงอันตรายที่ย่างกรายเข้ามา ทว่าทุกวันนี้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบเช่นนี้

             ความดังของเสียงเมื่อมีคนกระซิบ เสียงหยิบหนังสือ หรือสับเปลี่ยนหน้าหนังสือ แม้แต่ในห้องสมุดก็อาจมีเสียงถึง 35 เดซิเบล ในห้องนอนเองบางครั้งอาจมีระดับเสียงถึง 40 เดซิเบล ส่วนห้องครัว เมื่อเราทิ้งขยะ เครื่องอุปกรณ์ที่ใช้ผสมอาหาร ใช้งานเครื่องปั่นอาหาร หรือเครื่องล้างจานที่กำลังทำงาน ระดับเสียงอาจสูงถึง 80 หรือ 90 เดซิเบล เครื่องดูดฝุ่นอาจมีเสียงดังถึง 80 เดซิเบล โทรทัศน์ อุปกรณ์เครื่องเสียงภายในบ้าน และหูฟังอาจทำให้หูของวัยรุ่นอย่างเราได้รับเสียงเกิน 100 เดซิเบลก็เป็นได้

             ในส่วนของพื้นที่กลางแจ้งนั้น เสียงรบกวนมักจะดังขึ้นจากการจราจรหนาแน่นปานกลางในเมืองที่รถสามารถวิ่งได้ ความดังเสียงจะอยู่ที่ประมาณ 70 เดซิเบล รถไฟวางผ่านและฟ้าร้องอาจจะมีความดังสูงถึง 100 เดซิเบล

             ห้องซ้อมดนตรีหรือเครื่องบินเจ็ทที่บินขึ้นจากระยะไกล 610 เมตร (2,000 ฟุต) ความดังสามารถไต่ขึ้นไปได้สูงถึง 120 เดซิเบล ความดังขนาดนี้ อาจจะทำให้แก้วหูระเบิดได้ และบนดาดฟ้าของเรือบรรทุกเครื่องบินของกองทัพเรือสามารถมีความดังสูงถึง 140 เดซิเบลเมื่อเครื่องบินเจ็ตกำลังทะยานขึ้นจากดาดฟ้าของเรือบรรทุกเครื่องบิน

             ในระดับระดับเสียงดังเกิน 70 – 75 เดซิเบล เอ (dBA) ขึ้นไป หากฟังอยู่นาน ๆ ความรู้สึกต่อการได้ยินจะลดความไวลง องค์การอนามัยโลก ได้กำหนดไว้ว่าเสียงที่เริ่มมีอันตรายต่อหู คือเสียงที่มีความดังระดับ 80 – 90 เดซิเบล ขึ้นไป ส่วนช่วงเวลาก็มีความสำคัญเช่นกันเพราะพบว่า ถ้าต้องทำงานในที่มีเสียงดังระดับ 80 – 90dB จะต้องทำงานนั้นไม่เกิน วันละ 7 – 8 ชม. เพราะถ้าเกินกว่านี้จะเกิดอาการหูอื้อ ยิ่งนานไปจะทำให้ประสาทหูถูกทำลายจากเสียงดังได้